De Talmud is ingebed in de Joodse traditionele leer dat de Schriftelijke Wet, gegeven aan Mozes op de Sinaï, tegelijkertijd werd aangevuld met mondelinge verklaringen. Deze vormden de basis voor de grote bouwwerken die op de Bijbel zijn gebouwd, bekend als de Mondelinge Wet.
Mozes gaf deze verzameling instructies door aan Jozua, zijn trouwe discipel en opvolger; Jozua gaf het door aan de oudsten; de oudsten aan de profeten; de profeten aan “De Mannen van de Grote Vergadering”, opgericht door Ezra de Schriftgeleerde—een ononderbroken keten die zich uitstrekt van de Sinaï tot aan de Tweede Tempelperiode.
Geen onenigheid
Er was weinig of geen onenigheid onder de geleerden en schriftgeleerden over de juiste interpretatie van de wet tot aan de tijd van Hillel en Shammai, de beroemde hoofden van de beroemde academies die zij stichtten en onderhielden. Maar de “nieuwelingen” kwamen met hun leerlingen “Beth-Shammai” en “Beth-Hillel” (Het Huis of de School van Shammai en de School van Hillel).
Het land werd overspoeld met strijd en meningsverschillen die aanzienlijke schade en vernietiging veroorzaakten. De wetenschap leed een terugslag; de hoge normen en de enkelzijdige toepassing van eerdere generaties—gestempeld met de autoriteit van Hillel—die ooit onwrikbaar en stervende werden—deze namen af. De achteruitgang van de wetenschap zaaide de zaden van controverse en mening. Toen werd het de regel om vragen die in geschil waren onder concurrerende geleerden door middel van stemming te beslechten. De meerderheid kreeg de overhand.
Het leidende principe van deze procedure was dat zo’n meerderheidsbesluit het gewicht en de gelijkwaardigheid had van de openbaringen die aan Mozes op de Sinaï waren gegeven en dat de interpretatie die het vertegenwoordigde de juiste was.
Kompas
De Mondelinge Wet is voor de Bijbel wat een kompas is voor de zeeman. Zonder de Bijbel is het een doolhof van onontdekte zeeën. De betekenis van de Mondelinge Wet wordt duidelijker wanneer we het in de praktijk zien.
Bijvoorbeeld: de Bijbel verbiedt werk op de Sabbatdag. De vermaning is van algemene aard—”Gij zult geen enkel werk doen.” Er worden geen definities of bijzonderheden gegeven. Hier stapt de Talmoed in de bres en leidt af uit de Bijbelse leer de uitgebreide structuur van 39 fundamentele bewerkingen die “werk” vormen.
Deze 39 primaire functies (bekend als avoth—vaders), bijvoorbeeld zaaien, ploegen, oogsten, malen, kneden, bakken, weven, spinnen, verven, naaien, slachten, zouten, looien, snijden, bouwen, vuur aanmaken, enz., en hun talloze bijkomende aftakkingen (bekend als toladoth—nakomelingen) vallen binnen de reikwijdte van hetzelfde “werk” genoemd in het Vierde Gebod.
Het wekelijkse gedeelte Vayakhel beschrijft de constructie van de Tabernakel in de woestijn, gemaakt om de geestelijke behoeften van het volk tijdens hun omzwervingen te dienen.
Bouw Tabernakel
De luisteraar die de tijd neemt om dit gedeelte in Exodus 35 te lezen, zal ontdekken dat het volledig gewijd is aan de technische regelingen voor de bouw van de Tabernakel. En toch lijken de openingszinnen, die een onderwerp behandelen dat op het eerste gezicht geen verband houdt met de rest van de tekst, enigszins vreemd:
“En Mozes verzamelde heel de gemeente van de kinderen Israëls, en zei tot hen: Dit zijn de woorden die de Heer geboden heeft, om ze te doen. Zes dagen zal werk verricht worden, maar op de zevende dag zal er voor u een heilige dag zijn, een sabbat van plechtige rust voor de Heer; ieder die op die dag enig werk verricht, zal ter dood gebracht worden. Gij zult op de sabbatdag geen vuur aansteken in al uw woningen.”
Het doel van deze inleidende paragraaf op de instructies voor de bouw van de Tabernakel, die onmiddellijk daarop volgen, is om ons te vertellen dat hoe heilig de uitvoering van deze constructie ook is, het niet als belangrijk genoeg beschouwd kan worden om de Sabbat te overschrijden. Maar de Mondelinge Wet heeft dit naast elkaar plaatsen van de Sabbat en de constructie van de Tabernakel gebruikt om een volledig systeem van 39 primaire werkzaamheden af te leiden die binnen de reikwijdte van de Sabbatsverboden vallen. De constructie van de Tabernakel en de bijbehorende zaken omvatten 39 primaire arbeidsfuncties; want uiteraard vereiste zo’n constructie een verscheidenheid aan en veelvoud van werkzaamheden. Deze 39 primaire arbeidsfuncties die gevonden worden in de constructie van de Tabernakel vallen automatisch onder de 39 primaire verboden Sabbatswerkzaamheden.
De openingsverzen in Vayakhel zijn daarom niet buiten context. De Mondelinge Wet heeft de relevantie van het Sabbatsverbod onthuld door naast een onderwerp geplaatst te worden waarmee het ogenschijnlijk geen verband heeft. Zonder de bakenlichten van de “mondelinge” traditie zou de verbinding misschien onduidelijk zijn geweest.